Jean-Philippe Rameau

Men zou kunnen stellen dat Jean-Philippe Rameau twee opera’s genaamd Zoroastre componeerde. De sterk omgewerkte versie die Rameau presenteerde in 1756 haalde in onze tijd plaat, cd en streaming. De oorspronkelijke versie uit 1749 – een grand opéra voordat dat genre bestond, met spektakel, drama, exotische taferelen en gedurfde sombere kleuren – kreeg er in zijn tijd van langs van de critici en werd in onze tijd dientengevolge goeddeels terzijde geschoven. Rameau opteert in dit werk voor een bijna meedogenloos dramatische verklanking van het tekstboek. Het kwaad wordt afgeschilderd met de duistere en bittere subtiliteit van een briesend mythisch monster, terwijl het goede glanst als goud. Die originele versie is er nu ook in albumvorm. De stem van tenor Reinoud van Mechelen als de filosoof en titelheld Zoroastre vloeit niet voortdurend als olie, maar hij leeft zijn rol. In de partij van zijn geliefde is sopraan Jodie Devos als het stralend licht in de duisternis. Tassis Christoyannis weet ons met zijn prachtige bariton bijna te winnen voor de tegenpartij. Véronique Gens als de verbitterde, afgewezen geliefde is iets van de crème in haar stem kwijtgeraakt, maar maakt een verpletterende indruk. Het kamerkoor uit Namen en Les Ambassadeurs – La Grande Écurie excelleren in een soms wat ruige opname.

Hein van Eekert (Klassieke Zaken 5/6-2022)