Elgar, Sir Edward / Finzi, Gerald

PORTRET

Van alle markten thuis
Hij is de nuchterheid zelve en in interviews klinkt steeds verbazing door over zijn eigen succes. Hoezo bijzonder talent? Kansen benutten: hard werken, discipline, invloeden opdoen, daar gaat het om. ‘In het huidige China liggen de mogelijkheden voor iedereen open,’ zegt violist Ning Feng, ‘klassieke muziek wordt daar uitstekend gepromoot.’

Natuurlijk moet je ook geluk hebben, de juiste stimulans krijgen. In het geval van Ning Feng was dat een vader met inzicht. Die zorgde voor lessen zonder al te veel dwang. Op jonge leeftijd in het buitenland kunnen studeren bleek ook goud waard, aan de Londense Royal College of Music. Antje Weithaas in Berlijn zette bij Feng de puntjes op de i. Zo kon een violist opbloeien die nu de wereld aan zijn voeten heeft. Van Bach tot modern, solistisch, kamermuziek of ensemblespel - Ning Feng heeft zich ontpopt als een allrounder voor wie de deuren van ’s werelds grootste concertzalen haast automatisch opengaan. Ook in ons land. In de Kleine Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw speelt hij op 27 maart mee in een Schubertiade met pianotrio’s.

Feng richtte in 2012 het Dragon Quaret op, een strijkkwartet dat inmiddels ook de cd-markt heeft veroverd. De Schubert-Dvorák-cd die bij Channel Classics verscheen werd alom geprezen, al klonk er wel wat kritiek over het uitgekauwde repertoire. Iets dergelijks kan over de nu voorliggende zevende productie bij Channel bezwaarlijk worden gezegd. Vioolconcerten van Elgar en Finzi - kom daar eens om op cd. Vanwaar ineens die plotselinge ruk naar Albion? ‘Mijn onvergetelijke jaren daar spelen zeker een rol’, zegt Feng. ‘Speel ik dat lange concert van Elgar, dan komt het allemaal terug: het Engelse landschap, de kleuren, de sfeer. Daar kan het Celloconcert niet tegen op. Het concert van Finzi gaat meer de richting op van een concerto grosso, het is veel korter.’ Inderdaad, Finzi is beknopter en stilistisch ook conservatiever, met folkloristische, gemakkelijk in het gehoor liggende melodieën en bourdonklanken in de begeleiding. Zoals hier gespeeld is de muziek overigens pas bekend sinds 1999.

Het contrast tussen de twee Britten maakt de cd extra pikant. Feng is zogezegd van alle markten thuis. De uit Chendu afkomstige violist kent geen beperking in repertoire, iets wat hij zelf op het conto schrijft van de ruime mogelijkheden in China om met westerse klassieke muziek kennis te maken en die te spelen. ‘De afgelopen twintig jaar is er veel veranderd. Als je een jaar of vijf bent kun je heel gemakkelijk pianoles krijgen, of vioolles. Er zijn nu leraren genoeg, het klimaat is gunstig. Wie mentaal weerbaar is, kan een eind komen.’ Ning Feng is er zelf het perfecte voorbeeld van. Het speelse gemak waarmee hij de hier en daar lastige klippen in het Elgarconcert omzeilt duidt op vele uren voorbereiding en op doorzettingsvermogen. Daarom onderstreept hij hard werken als eerste vereiste. In zijn terminologie: kansen benutten.

Jos van der Zanden (1-2019)