Mendelssohn

Valt er nog iets nieuws en bijzonders toe te voegen aan Mendelssohns fameuze Vioolconcert in e-klein? Het is een van de meest opgenomen concerten en alle groten uit heden en verleden hebben hun licht er al over laten schijnen, met vele geslaagde registraties tot gevolg. Het antwoord op de vraag lijkt daarom ‘nee’ te zijn. Tot Isabelle Faust bedenkt het concert op te nemen met het Freiburger Barockorchester onder leiding van Pablo Heras-Casado. Onder haar handen wordt Mendelssohns zo romantisch geachte vioolconcert niet alleen een werk met barokke invloeden, maar ook een bij vlagen mysterieus gezang dat niet van deze wereld lijkt. Luister bijvoorbeeld naar het begin van het prachtige tweede deel. Geen dik aangezette romantische lijnen, maar ijl zilverdraad dat zich als fijn spinrag geheimzinnig boven het orkest verheft. Faust geeft Mendelssohn met haar prachtige ‘Sleeping beauty’-Stradivarius een buitengewoon volwassen en diep-filosofische klank die nog niet eerder zo naar voren kwam. Dat is mede te danken aan orkest en dirigent, die ook in de Hebriden-ouverture en die rare Vijfde symfonie spelen alsof ze de noten voor het eerst onder ogen hebben. Een prachtige cd die Mendelssohn weer als nieuw doet klinken.

Paul Janssen (5-2017)