Paganini, N.

Als al weinig violisten het aandurven Niccolò Paganini’s Caprices uit te voeren, sta je er des te meer versteld van wanneer een fluitist zich aan deze stukken waagt. Want Paganini was toch die onnavolgbare duivelsviolist met handen als kolenschoppen, die daardoor als enige in staat was zijn werk voor te dragen? Maar het geheim van zijn Caprices schuilt niet in de ongekende virtuositeit, het zit verborgen in de manier waarop je deze legendarische vioolcomponist weer aan de praat krijgt. Leer eerst je instrument kennen, bouw een hechte vriendschap op en je krijgt er oneindig veel voor terug. Met deze benadering legde Marieke Schneemann via haar houten Parijse Louis Lotfluit contact, en het resultaat is verbluffend. Als je de eerste noten van de cd hoort, vraag je je stiekem af of er toch geen viool klinkt, maar al snel blijkt dit een dwaling en geeft Paganini toe aan Schneemanns wensen. Aan deze opname gingen jaren van intensieve studie en onderzoek vooraf, want een historisch verantwoorde uitvoering realiseren van muziek uit de vroege negentiende eeuw is geen sinecure. Dit wordt ten overvloede vermeld, want het oor bedriegt niet: hier valt alles op zijn plaats.

Andrew van Parijs (4-2015)