Janácek, R \ Strauss \ Kodály \ Webern

Van wie is dit? Ook de meest noeste kenner van de laat-negentiende-eeuws Duitse muziek breng je met de cellosonate van Richard Strauss in verlegenheid. Oriëntatiepunten zijn er nauwelijks. Beslist een kwaliteit, want een pas 19-jarige Strauss voltooide dit opus 6, hij had nog een royale 65 jaar als componist vóór zich. Prima stuk trouwens. En spannende arbeid om er de latere Strauss in op te zoeken. De reprise in het eerste deel zal slechts vijf jaar later, vermengd met een plotseling opstekende genialiteit, het overrompelende begin van Don Juan opleveren. En de kleurrijke finale met zijn abrupte pauzes en grillige fortes zal Strauss met Till Eulenspiegel nog eens dunnetjes overdoen (harmonisch verrijkt, briljant geïnstrumenteerd, alles wat beknopter gehouden). Het mooie, sobere middendeel daarentegen laat nog wat bewondering voor Beethoven horen, bijvoorbeeld de langzame delen van de Pastorale- en Waldstein-sonate. Viersen en Avenhaus leveren een professioneel betoog; een verdienste dat ze er niet meer van proberen te maken dan het is. Kodály’s sonate is nét-niet repertoire, maar biedt vooral in de folkloristische finale pakkende muziek. Het boeiendste werk op de cd blijft echter Janáceks Pohadka. Hier kunnen de musici het best mee uit de voeten, dat is duidelijk: expressief spel en geen angst voor risico’s. Stephen Westra