Various

Wat is het verhaal achter het feit dat deze opname uit 2013 zo lang op de plank bleef liggen? Cecilia Bartoli vertelt zelf dat de coronatijd haar gelegenheid gaf om onuitgegeven materiaal te herontdekken. Zangers, ook de heel beroemde, kunnen geplaagd worden door onzekerheden: waren ze wel goed genoeg bij stem en was het repertoire wel verrassend genoeg? We moeten constateren dat een concertaria als Ah perfido! van Ludwig van Beethoven door Bartoli’s stemgeluid niet echt recht wordt gedaan: met alle respect voor haar gepassioneerde tekstbehandeling vraagt het stuk, zelfs met een kamerorkestbegeleiding, een stem met grotere ruimte en helderheid. De aria’s en concertaria’s van Mozart en Myslivecek komen veel fraaier uit de verf, een enkele wat hoekig gezongen lijn daargelaten. Bartoli is serieus, vaart minder op haar neiging om kwetsbaarheid met wat ademrijke zachte noten te suggereren en laat de warme onderzijde van haar oorspronkelijke mezzogeluid dienstdoen waar dat mooi is. Niemand minder dan violist Maxim Vengerov is haar partner in Mozart’s L’amero, saro costante en Ch’io mi scordi di te. Bartoli vindt grote dramatiek in Haydns Scena di Berenice en is als altijd zeer persoonlijk, een intimiteit creërend alsof ze zich individueel tot elke luisteraar richt.

Hein van Eekert (Klassieke Zaken 5/6-2021)