Wagner, Richard

Christoph Marthaler behoort ongetwijfeld tot de beste hedendaagse toneelregisseurs. Hij regisseert ook opera en muziektheater, wat niet helemaal verwonderlijk is: hij heeft een gedegen muziekopleiding genoten en is zijn loopbaan begonnen als musicus en componist. Zijn producties zijn vaak kaal en kil, in zijn concepten zijn mensen niet in staat om van elkaar te houden en in zijn (bijzonder sterke, dat wel) personenregie gaat hij met zijn personages aan de haal. Hij manipuleert. Daar is niets op tegen als het werkt en als het niet tegen de muziek indruist, maar vaak is het buitengewoon irritant. En, wat erger is, saai. Dat is ook het geval met deze Tristan und Isolde. De productie zal dan ook niet meer in Bayreuth terugkeren. Maar muzikaal is de voorstelling dik in orde. Schneider is misschien niet de opwindendste dirigent ter wereld, maar wat hij aan het orkest ontlokt, is pure klankschoonheid. Alsof hij wil zeggen: luister, die muziek gaat toch echt over liefde. Er wordt ook voortreffelijk in gezongen. Mocht u een liefhebber van modern toneel en van concepten zijn, dan is deze productie echt iets voor u. Anders zou ik naar Lehnhoff uit Glyndebourne teruggrijpen (ook bij Opus Arte).

Basia Jaworski