Berwald, F.

Een houtzagerij maakt een hoop herrie en hoewel Berwald daarvan een paar jaar direkteur was, neem ik aan dat het geluid van een symfonieorkest zijn voorkeur had. De Zweedse componist Franz Berwald (1796- 1868) noem ik voorzichtig een eclecticus in wiens werken invloeden van Mozart, Mendelsohn en zelfs Berlioz zijn te horen. Voorzichtig, omdat het niet betekent, dat hij geen eigen geluid ontwikkelde. In Skandinavië werden zijn composities koel ontvangen. Bij de première van zijn Vioolconcert in c begon het Zweedse publiek te lachen tijdens het langzame deel! In Duitsland en Oostenrijk was men enthousiaster: in 1847 werd Berwald benoemd tot erelid van het Mozarteum Salzburg. Naxos nam eerder de symfonieën en kamermuziek op en dat is een goede zaak. De muziek op deze schijf is onbekommerd en opgeruimd. Het Concertstuk voor fagot en orkest wordt door houtblazer Håkansson virtuoos en ‘mozartiaans’ gespeeld. In de ‘Etude voor strijkorkest’, een aanduiding die ik niet begrijp, want slagwerk en blazers doen volop mee, rennen instrumentgroepen als dol, canonsgewijs achterelkaar aan (de bijnaam van dit stuk is dan ook ‘Wettlauf ’): een vlekkeloos gespeeld en knap staaltje van het orkest uit Gävle. De opname van deze onderhoudende muziek is warm en helder met prachtig krokant koper.