Brahms

Het blijft altijd mateloos interessant als musici bepaald repertoire voor de tweede keer opnemen. Violist Christian Tetzlaff en pianist Lars Vogt speelden in 2002 op Tetzlaffs kamermuziekfestival in Heimbach de drie vioolsonates van Johannes Brahms. EMI vond toen de live-uitvoering van de twee dertigers terecht goed genoeg om op cd uit te brengen. Er zat een prachtige urgentie, een overtuigende rusteloosheid in die iedere luisteraar bij de strot greep. Inmiddels is Tetzlaff vijftig en Vogt ook aardig op weg naar Abraham. De beide musici hebben de rusteloosheid ingeruild voor een overtuigende zekerheid. En die kenmerkt deze nieuwe studio-opname van de drie Brahmssonates en het Scherzo uit de FAE-sonate. De heren zijn duidelijk ouder, wijzer, maar zeker ook beheerster en daardoor beklijft het muzikale discours waarin ze Brahms voor het voetlicht brengen beter. Alsof ze de jeugdigheid hebben afgeworpen en niet bang meer zijn voor melancholie en twijfel. En juist daarmee raken ze de sfeer en de intentie van de vioolsonates van Brahms veel dieper dan zo’n vijftien jaar geleden en geven ze de luisteraar maar één keus: aan het einde de cd weer opnieuw opzetten en wederom wegdromen in deze prachtig vertolkte wereld van Brahms.

Paul Janssen (5-2016)