Mahler, G.

Baas boven baas. Bernard Haitink neemt op negentigjarige leeftijd afscheid, maar zijn twee jaar oudere collega Herbert Blomstedt weet van geen ophouden. Bij leven en welzijn zal hij op 29 augustus in het Amsterdamse Concertgebouw het Gustav Mahler Jugendorchester leiden. Deze zomer staat hij ook voor de Wiener Philharmoniker in de Salzburger Festspiele. Op de lessenaars: Mahlers Negende symfonie. Hier dirigeert hij deze symfonie bij de Bamberger Symphoniker, het orkest waarmee hij al bijna veertig jaar samenwerkt. ‘Eredirigent’ mag hij zich noemen, en dit gouden randje lijkt ook de interpretatie te sieren. Blomstedt is pas op zijn oude dag tot Mahler bekeerd. ‘Het was lange tijd mode, maar de grote golf is voorbij en nu kom ik’, zegt hij daarover. In alle rust neemt hij de tijd om de symfonie te celebreren, vooral in het openingsdeel en het afsluitende Adagio. Zo is hij ruim twintig procent trager dan Bruno Walter, die een vertrouweling van Mahler was. Blomstedt heeft niet veel op met de ironische ondertonen van de componist, maar brengt de muziek onopgesmukt en indringend zonder een spoor van vals pathos, zodat vooral het adembenemende Adagio een monument van puur musiceren is geworden.

Eddie Vetter (Klassieke Zaken 4-2019)