Bruckner

Jaren geleden leek Bernard Haitink dirigenten als Eugen Jochum, Sergiu Celibidache, Carlo Maria Giulini en Günter Wand achterna te gaan. Met het klimmen der jaren kwamen zij steeds dichter bij de essentie van Bruckner en gingen ze als bij toverslag steeds trager dirigeren. Nu Haitink 88 jaar oud is, laat hij voor de zoveelste keer van zich horen in een symfonie van Bruckner, deze keer in de Zesde met het orkest van de Beierse Omroep. En nee, het resultaat doet allesbehalve bejaard of bedaagd aan. Het eerste deel ontvouwt zich wel in een majestueus tempo, maar de aandacht voor een nerveuze onderstroom getuigt van een alerte geest die niet wenst stil te staan bij versteende monumentaliteit. Het Adagio trekt zelfs in een relatief hoog tempo voorbij, bij mijn weten sneller dan Haitink het ooit heeft gedirigeerd. Dat gaat niet ten koste van de details, die zoals altijd bij deze dirigent als vanzelf een plaatsje vinden in de grote lijnen van de overweldigende panorama’s. Bij dit alles treft vooral de natuurlijkheid van de beweging en de kleuren. Als de hoorns in het Scherzo hun jachtmotieven spelen, waan je je in een romantisch bos. Je kunt het bijna ruiken.

Eddie Vetter (1-2018)