Bruckner

Sinds Andris Nelsons in 2018 officieel Riccardo Chailly opvolgde als chef-dirigent van het Gewandhausorchester heeft hij de wind er stevig onder. De cd-productie is sinds de Letse dirigent de scepter zwaait behoorlijk omhooggegaan en ook het uitvoeringsniveau heeft, met alle respect voor Chailly, weer een nieuwe impuls gekregen. Inmiddels oogst Nelsons vooral met de groeiende Brucknercyclus veel lof. En terecht. Met de symfonieën Drie, Vier en Zeven zette hij uitgaande van de kritische Nowak-editie een Bruckner neer die lichter en moderner klinkt dan we gewend zijn. De lezingen van Nelsons maken duidelijk dat het werk van Bruckner van groot belang is voor de symfonieën van Mahler en voor de verdere ontwikkelingen in de twintigste eeuw. Ook de symfonieën Zes en Negen op de onderhavige dubbel-cd, beide zoals ook de eerdere symfonieën zinvol voorafgegaan door een werk van Wagner, bieden weer stof ter overdenking. Het Gewandhausorchester, dat Bruckners taal sinds het in 1884 de première van de Zevende symfonie verzorgde in de aderen heeft zitten, speelt hemels, maar het is vooral de nadruk op de vernieuwende elementen in Bruckners taal die de vaak als timide neergezette Oostenrijker terecht als een ware revolutionair doet klinken.

Paul Janssen (Klassieke Zaken 3-2019)