Various

INTERVIEW

Op zoek naar een eigen stem
Wie na de eerste cd Tomorrow Eyes die Remy van Kesteren in 2015 uitbracht op DG een heuse klassieke plaat als vervolg verwachtte komt bedrogen uit. De Nederlandse harpist gaat verder op een zoektocht naar zijn eigen stem, zijn eigen muziek. En dat heeft drie jaar na de eersteling met Shadows weer een intrigerende cd opgeleverd. Ook al was de aanloop naar het project “een worsteling”, aldus de avontuurlijke musicus.

Shadows, de nieuwe cd van harpist van Remy van Kesteren is net als zijn eersteling Tomorrow Eyes een plaat vol verrassingen. De eerste verrassing is meteen al de eerste track. Van Kesteren speelt geen harp. Hij zingt. “Dat vond ik het meest enge van de hele cd”, zegt hij zonder enige gêne. “Het lied is de basis van het hele album. Het gaat terug naar een moment dat ik als kind naar de schaduw van een kopje op tafel keek. Door die schaduw werd ik overvallen door treurigheid. Die wereld gaat voor mij samen met muziek; muziek is net als die schaduw een portaal naar een andere, parallelle wereld. Met dat idee in mijn hoofd wil ik de luisteraar op deze cd meenemen. Daarom is de rest ook weer volledig instrumentaal. Ik vind het magisch dat je zonder taal iets kunt activeren en mensen mee kunt voeren.” Ook het instrumentale werk op deze cd verrast. Waar zijn eersteling nog enige connectie had met de muziek uit de gekende harpwereld, roept Shadows vooral herinnering op aan de elektronische popmuziek van Kraftwerk, de ambient jazz en meer sferen uit vervlogen decennia. “Ik ben in de jaren tachtig geboren en vind het leuk om op deze manier terug te kijken. Er komen op deze plaat vele draadjes bijeen, wat ook te danken is aan Fink, de artiestennaam van Fin Greenall, die de cd gecoproduceerd heeft. Hij is goed thuis in de popen songwereld en heeft onder anderen gewerkt met Amy Winehouse.”

Hoe vanzelfsprekend het allemaal ook klinkt, de aanloop naar het hele project was volgens de harpist “een worsteling”. “Voor mijn eerste cd had ik zelf stukken geschreven en ik ben ook daarna enorm op zoek gegaan naar mijn eigen stem. Ik wil open en eerlijk zijn in mijn muziek. Dat leidde tot een moeizame zoektocht. Ik heb met vele mensen gewerkt en raakte eigenlijk steeds meer in verwarring.” Van Kesteren besloot zelfs om een tijd geen harp te spelen. “Ik stelde mijzelf de vraag: wat voor muzikant ben ik zonder harp. Ik had op een gegeven moment een afspraak met een producent en dacht alleen koffie te gaan drinken, dus ik had mijn harp niet mee. Hij wilde meteen aan het werk. Ik voelde mij naakt en stierf duizend doden, maar het werd een heel leuke dag en er kwam muziek uit die ik nooit had gemaakt als ik mijn harp had gehad. Ik heb mijn harp vervolgens acht maanden niet aangeraakt en heb mij verdiept in zang, piano, gitaar en synthesizer. Nu ga ik geen zangcarrière overwegen, maar het was wel verhelderend. In sommige stukken speel ik daarom ook geen harp.”

Uiteindelijk vond hij zijn bestemming bij cellist annex synthesizerspecialist Maarten Vos en Colin Benders (Kiteman) en maakte hij kennis met de modulaire synthesizer. “Zo’n ding heeft heel veel draadjes en knopjes en een minimale verandering in instelling geeft al een compleet ander resultaat; je kunt eigenlijk alleen maar improviseren.” Voor Van Kesteren paste dat puntige elektronische geluid goed bij de warmte van de harp. “Toen had ik een raamwerk.” Nu de cd er ligt vindt Van Kesteren het vooral heel spannend. “Er hangt veel van deze cd af. Ik heb weinig live gespeeld en tegen veel zaken ‘nee’ gezegd om het creatieve proces niet te onderbreken. Nu vraag ik mij af of mensen mij nog wel weten te vinden.”

Dat laatste zal wel mee vallen, en daarom krijgt Van Kesteren er een uitdaging bij: hoe gaat hij Shadows live op het podium brengen? “Voor sommige stukken op de cd heb ik acht harpsporen ingespeeld. Nu kan ik wel een sampler gebruiken, maar ik ben zo’n purist op het podium dat ik alles ook echt live wil hebben. Dus dat gaat nog een grote ontdekking worden. Ik ben sowieso nog niet klaar met het muzikale onderzoek dat met deze cd een impuls heeft gekregen. Maar voor dit moment ben ik vooral opgelucht dat er na drie jaar weer een plaat verschenen is.”

www.remyvankesteren.com

Paul Janssen (1-2019)