African-American Composers

Aanbevolen door...

Randall Goosby geldt in thuisland Amerika als een van de grootste viooltalenten in tijden, en de vergelijkingen met mentor Itzhak Perlman vliegen hem (terecht) om de oren. Hoe zelfverzekerd is Goosby, dat hij op zijn debuutalbum de traditionele componisten links laat liggen en kiest voor een eigen pad. Roots biedt een eigenzinnige selectie van voornamelijk zwarte Amerikaanse componisten, met daarbij veel invloeden uit de blues en jazz. Nieuwe ontdekkingen zijn Shelter Island, een bluesy duet van Xavier Dubois Foley en drie nieuw ontdekte stukken van Florence Price. Deze worden afgewisseld met bekender werk, zoals een prachtige uitvoering van Heifetz’ adaptatie van Porgy and Bess. Over het vioolwerk kan ik kort zijn: horen is geloven. Een debuut om lang van te genieten en een talent om te koesteren.

Velvet Music Donner, Rotterdam
Ronald Baden (Klassieke Zaken 3/4-2021)

INTERVIEW

Roots
“I’m a sucker for emotional loveinspired music”, zegt Randall Goosby. Het debuutalbum van de 24-jarige Amerikaan heet ROOTS en is meteen een voltreffer. Ruim een uur muziek van zwarte Amerikanen, of nauw met hen verbonden. Goosby’s vioolspel is al even aanstekelijk als het enthousiasme waarmee hij erover praat. Een inspirerend gesprek met een gedreven violist.

Waarom ROOTS?
“Als zwarte Amerikaan met een Koreaans-Japanse moeder promoot ik de positie van de ‘zwarte’ klassieke muziek. Er is een enorm repertoire van zwarte componisten. Hun schitterende muziek krijgt gelukkig steeds meer belangstelling. Really cool dat ik van Decca de kans krijg die muziek te laten horen.”

Ik vind het openingsstuk, ‘Shelter Island’ van Xavier Foley, een geweldige eyecatcher. Wie is hij?
“Wat leuk dat je dat zegt! Ik hou ontzettend van dat stuk. Hij is een vriend! We waren samen op Shelter Island bij New York en daarvan is dit de neerslag. Het klinkt anders dan alle andere muziek op dit album.”

Het sluit goed aan bij de blues...
“Ja nou! Als we het over mijn roots hebben is er veel meer dan alleen ‘classical’. De ongelooflijk bluesy muziek van Coleridge-Taylor Perkinson voor vioolsolo mocht niet ontbreken, ik speel die zó graag en het is fantastische muziek.”

Je hebt ook muziek opgenomen van oudere zwarte pioniers als William Grant Still, Florence Price, de Engelsman Samuel Coleridge-Taylor, die horen we niet vaak.
“Zij hebben heel veel bijgedragen tot de acceptatie van zwarte muziek in de klassieke wereld. Als je hoort hoe goed hun muziek is snap je niet waarom die niet eerder boven water is gekomen. Florence Price was niet alleen zwart, maar had het als vrouw dubbel zwaar. Van haar speel ik muziek die nog maar pas in een vervallen huis is teruggevonden.”

Haar stijl combineert de zwarte roots met de Europese stijl. Ik hoor er veel Dvorák in, met een Amerikaanse ‘twist’.
“Dvorák is geweldig! Hij is heel belangrijk voor de ontwikkeling van de zwarte klassieke muziek in Amerika. Zijn sonatine schreef hij in de VS en hij maakt gebruik van negrospirituals. Het grappige is: hij absorbeerde onze muziek en daarna namen zijn zwarte Amerikaanse navolgers zijn Europese stijl weer op in hun eigen werk. Zo is de cirkel rond.”

Je hebt ook een flinke plaats ingeruimd voor ‘Porgy and Bess’...
“Ja, Gershwin was natuurlijk niet zwart, maar hij heeft ook veel gedaan voor de emancipatie van de zwarte muziek. Porgy and Bess was een opera vóór en dóór zwarten. Ik gebruik de bewerkingen die Jascha Heifetz maakte, die zijn zó bijzonder! Heerlijk om te spelen, virtuoos voor de violist, en je merkt hoe goed Heifetz ook als pianist was, niet iedereen weet dat.”

Wie is jouw pianist?
“Zhu Wang, een heel goeie vriend van mij. Hij is een fantastische pianist met een magnetische energie. Wij voelen elkaar helemaal aan, we spreken dezelfde taal. Je zult zeker meer van hem gaan horen.”

What’s next?
“Er staat een vioolconcertenproject op stapel. Daar zal zeker een zwarte componist bij zijn. Florence Price schreef twee concerten, dus let op...!”

Gerard Scheltens (Klassieke Zaken 2-2021)