Berlioz

Dirigent John Nelson zet zijn veelgeprezen complete Berliozcyclus met het Orchestre philharmonique de Strasbourg voor Erato voort met de ‘symphonie dramatique’ Roméo et Juliette en de ‘scène lyrique’ La mort de Cléopâtre. Er zijn weinig dirigenten vandaag de dag die de geniale eigenaardigheden van Berlioz zo goed kunnen doorgronden als Nelson. Ook in het unieke Roméo et Juliette, een werk dat onmogelijk in hokjes te plaatsen is, demonstreert hij een indrukwekkend gevoel voor de vele muzikale stemmingswisselingen in de partituur en weet hij zijn orkest tot kleurrijk en vurig spel te verleiden. Mezzosopraan DiDonato, een constante in de Berliozopnamen van Nelson, is gloedvol in haar solo aan het begin van het werk. Van hetzelfde niveau is tenor Cyrille Dubois, met een mooie toon en een indrukwekkende vocale vingervlugheid. Een klein smetje is bariton Christopher Maltman als Père Laurence, met goede bedoelingen maar een ontsierend wijd vibrato. DiDonato hult zich ook in de mantel van Cleopatra in Berlioz’ onsuccesvolle inzending voor de Prix de Rome van 1829. In de dramatische cantate vol gedurfde muzikale effecten maakt de zangeres met rijkgeschakeerde en theatrale zang de tragiek en noblesse van de Egyptische koningin prachtig voelbaar.

Benjamin Rous (Klassieke Zaken 1-2023)