Röntgen, Julius

Vier cd’s heeft de Amerikaanse pianist Martin Anderson volgespeeld met werk van Julius Röntgen, de productieve Nederlandse componist van wie gelukkig steeds meer muziek op de markt komt. Baanbrekend inventief was hij niet, hij liet de muziekgeschiedenis niet kantelen, maar zocht zijn voorbeelden bij zijn bewonderde vrienden Brahms en Grieg. Als vakbekwaam notenvinder met een onmiskenbare melodische gave schreef hij laatromantische muziek die gehoord mag worden. Anderson is voor deze vijfde cd toegekomen aan de muziek voor twee piano’s en vond een gelijkwaardige partner in de Canadese Michelle Mares. Röntgen schreef twee nog ongepubliceerde variatiewerken op thema’s van Franck (1903) en Beethoven (1917). Deze sprankelende uitvoeringen tonen hem op zijn best. De invloed van Brahms is nooit ver weg en om dat te bewijzen klinken hier ook diens beroemde Haydnvariaties op het Sint-Antonikoraal. Om Röntgen nóg meer reliëf te geven horen we ook twee variatiewerken van Carl Reinecke uit 1844 en 1849. In dit gezelschap slaat ‘onze’ Julius een uitstekend figuur, zeker in deze stijlvolle, sprankelende vertolkingen van het duo Anderson-Mares. Toch jammer dat Nederlandse pianisten deze mooie muziek ‘van eigen bodem’ (nog) niet spelen. Caspar Vos? Thomas Beijer? Werk aan de winkel!

Gerard Scheltens (Klassieke Zaken 6-2020)