Rachmaninov, S.

De Russische pianist Boris Berezovsky, eerste prijswinnaar van het Internationale Tsjaikovsky Concours 1990, is een fenomenaal pianist, die een reputatie heeft hoog te houden met Himalaya bestormende cycli als de Etudes d’Exécution Transcendante van Liszt en de Etudes van Chopin. Berezovsky heeft het vermogen om kracht als poëzie te laten klinken: het over maar liefst vier balken verdeelde akkoord- en octavengeweld van Rachmainovs Prelude in cis krijgt bij hem een gedragen en zorgvuldig gedoceerde klankopbouw. Deze populaire Prelude, die zo vaak als toegift klinkt, staat hier helemaal aan het begin. Samen met Rachmaninovs Preludes op.23 en op.32 vormen ze een reeks van 24 preludes in alle majeur- en mineurtoonsoorten, naar het voorbeeld van Bachs Wohltemperierte Klavier en de Preludes van Chopin. Rachmaninovs Preludes werden overigens niet meteen als cyclus geconcipieerd: de Prelude in cis is een veelbelovend jeugdwerk uit 1892, terwijl de Preludes op.23 (1903) en op.32 (1910) de vruchtbare periode flankeren waartoe het Derde Pianoconcert, de Tweede Symfonie en het Dodeneiland behoren. Bach schreef zijn preludes als voorspel voor een fuga. Chopin schreef zijn -preludes als opmaat voor... ja, voor wat eigenlijk? Rachmaninovs Preludes zijn minder aforistisch dan die van de grote Pool, maar ook hij lijkt te anticiperen op de schemerwereld voorbij droom en verbeelding.