Various

Zeggen dat het politiek een zootje en behoorlijk onrustig was in het Frankrijk van de late zestiende en vroege zeventiende eeuw is een understatement. Koningen als Hendrik III en Hendrik IV werden vermoord. De zoon van de laatste, Lodewijk XIII, kwam op negenjarige leeftijd op de troon, terwijl een van zijn broers hem net zo hard probeerde af te zetten. Daadkrachtig optreden van moeder Maria de’ Medici, die als regentes fungeerde, voorkwam erger. Juist in die tijd van politieke onrust ontwikkelde zich de muziek. Zo kwam het air de cour in zwang en maakte ook de instrumentale muziek in de vorm van thema met variaties en passacaglia’s, vaak over het bekende Foliathema, een grote vlucht. Muziek aan de hoven en in de aristocratische salons als een soort escapisme. Het is een sfeer die L’Arpeggiata onder leiding van Christina Pluhar uitstekend weet te vangen. Voor de diverse airs de cour van onder anderen Pierre Guédron, Antoine Boësset, Michel Lambert en Étienne Moulinié, de grote namen van die tijd en vaak aanwezig op invloedrijke posities aan het hof, vond het ensemble countertenor Philippe Jaroussky. En terwijl L’Arpeggiata energiek en aanstekelijk als altijd speelt, lijkt het of dit repertoire voor Jaroussky’s stem is gemaakt.

Paul Janssen (Klassieke Zaken 1-2023)