Various

AANBEVOLEN DOOR...

LEF! Wat een gaaf idee: de achtergrondinstrumenten, de wat vergeten jongens uit het orkest, op de voorgrond plaatsen. En hier dan geen keurige solowerken, geen sonates of iets dergelijks, maar stoere pop. Bram van Sambeek op fagot klinkt geweldig in werken van Led Zeppelin en The Doors. Rick Stotijn laat zijn bas kreunen, kraken en juichen in stukken van onder andere Metallica. Als je dit dan combineert met een prachtig Hammondorgel en fijne percussie heb je een heel bijzonder muzikaal feestje. Deze vier mannen hebben hun sporen al zeer verdiend in de klassieke muziek, maar weten ook heel goed raad met deze originele bewerkingen van popklassiekers.

Floris de Wever
Boekhandel Van der Velde, (Klassieke Zaken 3-2019)

The Oscillating Revenge of the Background Instruments is de welluidende naam van een nieuw ensemble, bestaande uit Bram van Sambeek op fagot, Rick Stotijn op contrabas, Sven Figee op hammondorgel en Marijn Korff de Gidts achter de drums. Of liever gezegd, de naam van een nieuwe rockband, zoals de groep zichzelf omschrijft. En dat is ook het repertoire: arrangementen van bands als The Doors, Led Zeppelin, Pink Floyd en Metallica. Een klassieke coverband dus. Maar dan wel een bestaande uit musici die hun instrument virtuoos beheersen. Dat hoor je af aan elk lied. Toch ontbreekt er iets. Namelijk dat het instrumentale interpretaties zijn zonder zang. Ze worden nooit de band die ze naspelen. Daardoor ontstaat er een fundamenteel gebrek. Neem Hey You van Pink Floyd, het lied boet in aan kwaliteit doordat de tekst en de klagende stemmen van Roger Waters en David Gilmour ontbreken. Fight Fire with Fire van Metallica kan niet zonder scheurende thrashmetalgitaren. Dan liever toch het origineel. Dat is zonde, want de musici verdienen het om gehoord te worden. Dat tonen ze wel. Het kwartet heeft zeker potentie als band, maar dan liever een volgende plaat vol eigen nummers.

Jan Nieuwenhuis (2-2019)