Léhar / Nicolai e.a.

‘Ik heb An der schönen blauen Donau gedirigeerd, nu kan ik sterven’, grapte de Venezolaanse dirigent Gustavo Dudamel na het Nieuwjaarsconcert met de Wiener Philharmoniker. Dudamel stond als jongste dirigent ooit voor het orkest, en wie de beelden heeft gezien, heeft kunnen constateren dat zowel Dudamel als het orkest zichtbaar plezier hadden. Dat is ook af te horen aan de live-cd die, zoals inmiddels gewoon, in recordtijd geproduceerd is. Op deze schijf zijn niet alleen de toegiften An der schönen blauen Donau en de Radetzkymars aanwezig, maar verder ook alles wat dit concert tot een bijzondere editie in de reeks maakt. Zoals de programmakeuze. Natuurlijk domineert de familie Strauss de speellijst, maar die werken zijn in perspectief gezet door niet eerder tijdens het Nieuwjaarsconcert uitgevoerde stukken van onder anderen Léhar, Nicolai en Waldteufel. Ook ‘premières’ van de familie Strauss en subtiel sociaal-politiek commentaar als de combinatie van Mefisto’s Höllenrufe en So ängstlich sind wir nicht! verheffen het programma tot meer dan een louter feestelijk gebeuren. Maar de belangrijkste factor heet Dudamel. Want wie de Weners hun eigen Weense wals met onverholen Venezolaanse accenten kan laten spelen, is veel meer dan gewoon een heel goede dirigent.

Paul Janssen (1-2017)