Vivaldi

In 2016 was Lucie Horsch de internationale sensatie van de blokfluitwereld. Niet alleen was ze met haar 16 jaar de eerste blokfluitspeler ooit die een exclusief contract bij Decca tekende, ook haar eerste cd met werken van Antonio Vivaldi werd overal juichend ontvangen. De sprankelende cd met bekende blokfl uitconcerten, intrigerende bewerkingen en ook nog een mooie rol voor cellist Gregor Horsch, de bij het Koninklijk Concertgebouworkest spelende vader van Lucie, heeft alles om een legendarische klassieker te worden. Vandaar voor iedereen die deze cd nog niet heeft deze onweerstaanbare aanbieding.

Aangenaam Klassiek 2017

Ze is nog een tiener, maar nu al de hoop van de complete blokfl uitminnende wereld. Wat Lucie Horsch aan passie, elan en nuance uit het klinkend stukje hout weet te halen, grenst aan het ongeloofl ijke. Op haar debuut-cd wekt de jonge blokfl uitiste Antonio Vivaldi tot leven met meeslepende concerten als La tempesta di mare en een bijzondere bewerking van De lente uit De vier jaargetijden. Bovendien biedt de cd diverse bonustracks en is het zelfs mogelijk om even naast Lucie als solist mee te spelen.

Aangenaam Klassiek 2016

COVERINTERVIEW

Gedroomde Vivaldisoliste
Lucie Horsch is de eerste blokfluitiste ooit met een contract bij Decca. Onlangs verscheen haar debuutalbum met contrastrijke muziek van Vivaldi. “Dat het opnemen van een cd zo’n intensief en leerzaam proces is had ik van tevoren niet verwacht.”

Het moet een aangename verrassing zijn geweest voor iedereen die op 7 oktober toevallig langs de Amsterdamse grachten liep. Vanaf het water klonken betoverende klanken van Vivaldi en wie nieuwsgierig was en wilde weten waar deze meeslepende muziek vandaan kwam, hoefde niet lang te zoeken. De zeventienjarige Lucie Horsch, herkenbaar aan een stralend rood baretje, maakte een muzikale boottocht langs de grachten. Begeleid door een strijkersensemble en vergezeld door een kleine fanclub voer ze over het water en speelde ze virtuoze muziek van haar zojuist verschenen Vivaldi-cd. Lucie is blij met het resultaat en vertelt geanimeerd over de opnamedagen in juli. “Het was de allereerste keer dat ik een cd heb opgenomen, dus ik wist eigenlijk niet zo goed wat me te wachten stond. Van tevoren dacht ik: je moet alles gewoon één keer perfect spelen en dan heb je een goede opname. Maar inmiddels heb ik ervaren dat je minstens vijf goede takes moet hebben. Want soms ben je zelf wel tevreden, maar dan is de violist of de cellist niet gelukkig over een bepaalde frase. Vaak is het ook een kwestie van smaak, dan overleg je samen welk fragment het best is gelukt. Tijdens de opnames vroeg ik me weleens af of de muziek nog wel overtuigend en energiek klonk. Want als je hetzelfde fragment een paar keer achter elkaar moet spelen, dan bestaat het gevaar dat het soms een beetje inzakt. Terwijl het iedere keer juist een beetje beter moet zijn dan de vorige keer, want je wilt een paar dingen verbeteren of anders interpreteren.”

Voor haar eerste cd selecteerde Lucie maar liefst negen composities van Vivaldi. Dat klinkt wellicht wat eentonig, maar de selectie is allesbehalve saai. “Ik wilde graag een album met muziek van één componist en dan is Vivaldi volgens mij een heel goede keus. Ik hou ontzettend veel van Vivaldi, zijn muziek is zo energiek en toegankelijk en de langzame delen zijn zo ontzettend mooi. Ik heb expres vier heel verschillende fluitconcerten uitgekozen, ze zijn allemaal heel anders van zetting en sfeer. La notte is bijvoorbeeld donker van kleur en dit concert zit vol met nachtelijke sfeerbeelden. Het Tempesta-concert is uitbundig en woest, terwijl het Concert in c klein intiemer en complexer is. Het Flautino-concert waarmee de cd opent is juist weer virtuoos en licht. Ter afwisseling van deze vier concerten speel ik ook nog een paar stukken van Vivaldi die niet oorspronkelijk voor fluit zijn geschreven, zoals de aria Cum dederit. Dit is dezelfde aria die ook in de nieuwste James Bondfilm klinkt, gezongen door Andreas Scholl. Toen ik deze film in de bioscoop zag en de muziek van Vivaldi herkende, dacht ik meteen: wauw, wat mooi, dat is misschien wel leuk voor mijn cd! Het contrast tussen de verschillende composities ontstaat trouwens ook dankzij de wisselende bezettingen van het ensemble. En ik speel zelf op vier verschillende blokfluiten, van een kleine ivoren sopranino van mijn leraar tot en met een grote tenorblokfluit die speciaal voor mij is gebouwd. De sopraan- en altblokfluit zijn zo nieuw dat de Japanse bouwer Seiji Hirao ze af en toe nog moet reviseren.”

De uitzonderlijk getalenteerde Lucie, die naast blokfluit ook nog piano en zang studeert aan het Conservatorium van Amsterdam, is de gedroomde soliste voor Vivaldi’s muziek. Deze pionier van het soloconcert schreef de meeste concerten immers voor jonge meiden zoals Lucie: leerlingen die in het Ospedale della Pietà woonden, een van de vier Venetiaanse weeshuizen waar getalenteerde kinderen op hoog niveau muziekles kregen. Lucie vindt het leuk om zich te verplaatsen in het Venetiaanse muziekleven van de achttiende eeuw. “De concerten van de Ospedale della Pietà waren heel populair. Als Vivaldi weer een nieuw concert had geschreven, dan wilde iedereen het horen. Hij moet naast vioolleerlingen beslist ook een paar heel goede blokfluitleerlingen hebben gehad, want zijn blokfluitconcerten zijn een flinke uitdaging. De uitvoeringen waren ongetwijfeld heel energiek, maar verder heb ik me niet zo verdiept in hoe zijn muziek destijds waarschijnlijk heeft geklonken. Als ik zelf Vivaldi speel probeer ik dat niet per se na te doen, want je kan het toch nooit precies weten. Daarom benader ik zijn muziek het liefst als nieuw, alsof ik de partituur gisteren van Vivaldi heb gekregen. Ik denk dat je zijn muziek wel met een eigen muzikale interpretatie moet brengen, anders klinkt het gekunsteld in plaats van natuurlijk. En als er iemand was die zijn muziek natuurlijk wilde laten klinken, dan was het wel Vivaldi.”

Na twee intensieve dagen in Londen en Berlijn waar ze haar debuutalbum heeft gepresenteerd, is Lucie aan het eind van de herfstvakantie een paar dagen thuis in Amsterdam. Zo heeft ze eindelijk even tijd om haar toetsweek voor te bereiden, want ze moet dit jaar ook ‘gewoon’ eindexamen doen aan het Barlaeus Gymnasium. Maar ze is niet alleen bezig met haar schoolwerk. “Ik ben me ook aan het voorbereiden op de presentatieconcerten van de cd in november, en daarnaast moet ik natuurlijk elke dag blokfluit en piano studeren. En ik ben ook weer begonnen met zangles. Al vanaf mijn vijfde wist ik dat de blokfluit mijn instrument was, maar de combinatie met zang heeft ook altijd bij mij gehoord. Ik was nog heel jong toen ik in het Nationaal Kinderkoor kwam. Omdat mijn beide ouders cellist zijn en mijn broer viool studeert ben ik thuis opgegroeid met het romantische repertoire. Ik vond het frustrerend dat ik die muziek niet op blokfluit kon spelen en ik geniet er nog dagelijks van dat ik dat gemis op de piano ruimschoots kan compenseren. Maar ik denk dat ik uiteindelijk toch het meest van blokfluit houd.”

Noortje Zanen (KZ 6-2016)

Voor meer informatie en concerten, zie Luciehorsch.nl.