Mozart, W.A.

In deze enscenering uit Zürich van Mozarts opera Le nozze di Figaro draait alles om seks. Van de puberaal geile Cherubino (Judith Schmid) tot de perverse en enigszins infantiele, aan goochelen verslaafde graaf (Michael Volle): iedereen is er bezeten van, en om de haverklap grijpt men naar elkaars (m/v) kruis. Ook de Gräfin (Malin Hartelius) en Susanna (Martina Jankova) doen er vrolijk aan mee. Het is natuurlijk niets nieuws, daar gaat de opera ook over, met de nadruk op ook. De Duitse regisseur Sven-Eric Bechtolf maakt er een soort slapstick van. De actie is verhuisd naar de jaren twintig (we blijven wel in Spanje) en speelt zich af in een soort huistheatertje of -circus. De scènes wisselen elkaar in een rap tempo af, en het geheel is zeer vermakelijk en prachtig om te zien. En toch. Mag je ook in het libretto ingrijpen? Het is natuurlijk kostelijk om Figaro ‘mammie’ (in plaats van ‘madre’) te horen roepen, daar kun je zeker om lachen, maar... De onweerstaanbaar geweldige uitvoering maakt dat je deze Nozze toch echt moet hebben. Dat Erwin Schrott een zeer aantrekkelijke Figaro is, wisten we al van zijn optreden in Covent Garden, maar hier wordt hij voorbij gezongen (en geacteerd) door een werkelijk fenomenale Michael Volle als graaf. Chapeau!

Basia Jaworski