De Peruviaanse tenor Juan Diego Flórez veroverde de wereld met zijn  fabuleuze zangtechniek en stralende hoge noten, die hij dan vaak nog met  een triomfantelijke lach en enig bravoure – en ook met zichtbaar plezier in  de muziek - lanceerde.
In een interview kwam ik ooit een andere Flórez  tegen: een gevoelige en bescheiden man die aan het denken was over  nieuw repertoire.
Op zijn nieuwe album Bésame Mucho komt die gevoelige  kant ruimschoots aan de oppervlakte.
De tenor zingt hier Latijns-Amerikaans  repertoire, begeleid door een enkele gitaar of een klein ensemble in  wisselende bezetting: geen walmende, dikke, opgepoetste orkestarrangementen,  maar een smaakvol spelende groep instrumentalisten.
Het plezier  is nog steeds hoorbaar, de fabuleuze techniek ook – stralende hoge noten,  maar ook een bijna oneindig pianissimo in falset in Cucurrucucú paloma  – met daarbij de intimiteit en het charisma dat deze zanger nu eenmaal  aankleeft.
Er zullen altijd  mensen zijn die de  aanpak te opera-achtig  vinden: op de eerste plaats hoort de goede verstaander echter een man die  zingt met zijn hart en die weet hoe deze muziek hoort te klinken. Probeer  daarvoor Contigo en la distancia, waarin de stem van Flórez welhaast  wegsmelt boven de piano. 

Hein van Eekert (4-2018)