Mozart, W.A.

Met Idomeneo is veel gesold. Zelfs Richard Strauss meende Mozart te moeten verbeteren en bewerkte de opera naar hartelust. Pas in 1953 beleefde Idomeneo zijn wederopstanding in de originele versie in Glyndebourne o.l.v. Fritz Busch. Dertig jaar later dirigeerde Haitink deze opera seria met een uitstekende cast: Philip Langridge zingt en speelt een gekwelde maar lyrische koning Idomeneo die geen moeite heeft met zijn snelle colloraturen. Zijn zoon Idamante, gezongen door Jerry Hadley, is een afstandelijke, hoofse minnaar die noodlot, en heldenmoed geloofwaardig neerzet. Zijn geliefde Ilia krijgt van Yvonne Kenny alle teerheid en kracht die nodig is om haar aria’s met veel reliëf te vertolken. Carol Vaness demonstreert als Electra hoe je jaloezie vocaal en scenisch kunt uitbeelden. Het beroemde kwartet Andrò ramingo e solo toont deze vier uitstekende zangers worstelend met de ingewikkelde problemen van hun personages. Haitink dirigeert de opera zoals we dat van hem gewend zijn: degelijk, met een uitstekende balans tussen orkest en zang en met een natuurlijke dynamiek. De regie is eenvoudig maar zeer verzorgd en staat nergens het goede zingen in de weg. Ondanks de leeftijd van de opname is deze Glyndebourne-produktie nog steeds een specimen van eenvoud vol zeggingskracht.

Willem Veldhuizen