Schönberg

Een geënsceneerde versie van een werk dat voor de concertzaal is geschreven: voegt dat iets toe? Schönberg componeerde zijn monumentale Gurre- Lieder op het breukvlak tussen de laatromantiek en de moderne tijd, en het verhaal over koning Waldemar, wiens minnares Tove vermoord wordt door zijn bedrogen echtgenote, is zeker dramatisch en operatesk. Schönberg geeft het verhaal vooral een symbolische, en bovendien een wat statische en episodische vorm. Toch weet regisseur Pierre Audi visueel van de worsteling van de koning met zijn verlies een uniform geheel te maken. De productie ademt fin de siècle uit elke porie, en weet zo prachtig de sfeer van een aflopend tijdperk op te roepen. De enscenering is oogstrelend, en heeft vele poëtische en ontroerende momenten, zoals de schrijnende scène waarin de woudduif als doodsengel het overlijden van Tove komt verkondigen. Ook muzikaal is dit een uitmuntende voorstelling. Onder leiding van Marc Albrecht, die het werk al lange tijd bewondert en bestudeert, speelt het Nederlands Philharmonisch Orkest kleurrijk en gloedvol. Ook vocaal is de productie sterk bezet, vooral met een zeer overtuigende Burkhard Fritz in de centrale rol van Waldemar. Conclusie: deze imposante Gurre-Lieder rechtvaardigen de vertaalslag naar het toneel zonder meer.

Benjamin Rous (1-2017)