Strauss, Richard

De voorstelling van @Elektra@ tijdens het Baden-Baden Festival was een van de grootste sensaties van 2010. De recensies logen er niet om en ik kan niet anders dan het ermee eens zijn. Linda Watson maakte er haar debuut als Elektra, een van de zwaarste rollen uit de operageschiedenis. Af en toe moest ik even mijn adem inhouden: zou het haar lukken? En ja, het lukte haar wonderwel. Haar stem is minder groot dan die van, zeg maar, Nilsson, maar wat een inlevingsvermogen! Mijn petje af. Manuela Uhl (Chrysothemis) is een ware ontdekking. Haar stem en haar voordracht doen mij een beetje aan Cheryl Studer denken, voor mij een van de beste Chrysothemissen ooit. Jane Henschel is een zeer ontroerende (ja, dat mag wel eens gezegd worden, zij is geen monster!) Klytämnestra. Herbert Wernicke hanteert in deze al wat oudere productie de gouden regel ‘less is more’, wat hier buitengewoon goed uitpakt, zeker ook omdat het resultaat zo ongemeen spannend is. Hij gebruikt vooral wit, zwart en rood en werkt geometrisch. En dan hebben we nog Christian Thielemann. Wat hij met de partituur doet! Het is Hollywood, Hitchcock en… Strauss. Waanzinnig goed.
Basia Jaworski