Mahler, G.

Onlangs heeft Valery Gergiev als chef-dirigent afscheid genomen van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. In Londen neemt hij het stokje over van Colin Davis, en het eerste omvangrijke project bij het London Symphony Orchestra is een Mahler-cyclus. Hoewel Gergievs kracht vooral ligt bij Berlioz en bij het Russische romantische en twintigste- eeuwse repertoire, maakt hij ook van Mahlers Eerste symfonie een enerverende gebeurtenis. Extra spanning ontstaat uit de situatie: de hele cyclus wordt live opgenomen in Barbican Hall. Zoals altijd bij Gergiev, ligt de nadruk op de verhaallijn. Die weet hij met een zinderende intensiteit op te bouwen. Nergens verslapt de concentratie en de emotionele uitbarstingen hebben een enorme lading. Anders is het gesteld met de rijke schakeringssubtiliteiten in Mahlers partituur. Ironie, Weltschmerz en de typisch Oostenrijkse ‘Gemächlichkeit’ behoren niet tot Gergievs idioom, en ook de Mahleriaanse natuurevocaties zijn voor hem onbekend terrein. Zijn Mahler is vitaal, gepassioneerd en contrastrijk van kleur. Wanneer men er de partituur op naslaat dan blijkt dat Gergiev Mahlers voorschriften nauwgezet volgt. Maar achter die voorschriften gaat een wereld schuil die niet uitsluitend felgekleurd is, een gebied dat nog door Gergiev moet worden ontdekt.

Katja Reichenfeld