Telemann \ Vivaldi \ Graupner

Viola d’amore, oboe d’amore en flauto d’amore: eind achttiende eeuw raakten ze helaas in vergetelheid. En nog steeds zijn ze niet erg bekend. Kent iemand een concert voor oboe d’amore van Telemann? Of heeft iemand überhaupt gehoord van een flauto d’amore? Waarschijnlijk zijn dat niet veel mensen. Terwijl er wel degelijk mooi repertoire voor is geschreven. Gelukkig laat Marcel Ponseele, één van de beste barokhoboïsten van deze tijd, ons kennismaken met deze drie vergeten instrumenten. Zo komt het lieflijke, soms melancholieke karakter van de oboe d’amore prachtig tot uiting in het meeslepende Largo van Telemanns Concert in A. En klinkt de viola d’amore virtuoos in een concert van Vivaldi, die voor dit instrument acht solowerken schreef. Het karakteristieke geluid van de viola d’amore wordt veroorzaakt door vijf tot zeven darmsnaren en minstens zoveel meeresonerende metalen snaren. In het Concert in G van Johann Christoph Graupner maken we kennis met de opmerkelijke flauto d’amore. Dit instrument dankt, evenals de andere, zijn naam aan het zoete, warme timbre. In Graupners concert is bovendien de sensationele combinatie van alle drie de instrumenten te horen. Echter, zonder het uitstekende spel van Il Gardellino kwamen de drie ‘amores’ natuurlijk nooit echt tot hun recht. Een herontdekking die de moeite waard is!

Sytske Slager