Pärt, A.

‘Eenvoudig en toch verrassend’, zo noemde Klassieke Zaken de cd van violiste Ursula Schoch en pianist Marcel Worms die in 2015 verscheen ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Arvo Pärt. Uiteraard slaat dit op de dominante stijl van Pärt die ook op deze cd overheerst in werken als Fratres, het betoverende Spiegel im Spiegel en het schijnbaar simpele Für Alina. Het zijn stuk voor stuk mooie meditatieve werken waarin het heerlijk ronddwalen is. En die meer karakter krijgen door een enkel vroeg werk zoals het even ‘moderne’ als rustgevende Diagramme uit 1964.

Guido van Oorschot
Aangenaam Klassiek 2020

De pianomuziek van Arvo Pärt is een niet te onderschatten oeuvre naast zijn nog altijd meer gevierde religieuze composities voor koor. Bij gelegenheid van de naderende tachtigste verjaardag van de componist maakten Ursula Schoch en Marcel Worms een cd met een overzicht van Pärts werken voor piano solo en voor viool en piano. De interpretatie verschilt op onderdelen van die van Jeroen van Veen, uitgebracht in 2013. Het opmerkelijkste is dat de bekende stukken Fratres en Spiegel im Spiegel duidelijk aan diepgang winnen door de schitterend gespeelde vioolpartij. Het verstilde en verstillende Für Alina klinkt nu alleen in de korte versie. Pari intervallo en Hymn to a Great City, door Pärt voor verschillende bezettingen geschreven, ontbreken. In plaats daarvan speelt Worms nu het avant-gardistische Diagramme en samen met Schoch de Passacaglia voor viool en piano. Het eerste is bijna serieel, eenvoudig en toch verrassend. Het sluitstuk van de cd, de passacaglia, begint even ongecompliceerd, maar groeit naar steeds grotere gebaren, barok, virtuoos en aangrijpend. Om tenslotte terug te keren tot die ene noot waarvan Pärt eens zei dat die, als hij mooi wordt gespeeld, voor hem genoeg is.

Barend Linders (Klassieke Zaken 3-2015)