Beethoven

Strijktrio’s zijn een beetje de blinde vlek in de programmering van kamermuziek: je hoort ze zelden op het concertpodium. Albrechtsberger, Boccherini, Haydn en Mozart hadden er al de nodige geschreven voordat de jonge Beethoven aan strijktrio’s begon, totdat hij vanaf 1798 strijkkwartetten ging componeren. Dat wil niet zeggen dat zijn strijktrio’s onbeduidende vingeroefeningen zijn. Integendeel, het zijn stuk voor stuk juweeltjes die bol staan van de ingenieuze vondsten. Met Haydn en Mozart als voorbeeld, vloog de geniale Beethoven er met romantisch hedonisme in zijn strijktrio’s vandoor om er iets totaal eigens van te maken. Dat is hem, getuige de sprankelende opname van het Brunsvik String Trio, uitstekend gelukt. Alle leden van dit trio spelen ook strijkkwartet en zijn dus vertrouwd met intiem samenspel, het zoeken naar de ideale klankbalans en het uitdrukken van ‘de allerindividueelste emotie’ in elke afzonderlijke stem. De samenklank van een strijktrio versmelt van nature minder goed, waardoor het extra moeilijk is om de juiste toon aan te slaan. Het Brunsvik String Trio slaagt hierin met vlag en wimpel en zet Beethovens strijktrio’s in frisse tempi uiteen, met heldere fraseringen, levendige contrasten, zangerige lyriek en waar nodig ‘ruwe’ accenten.

Wenneke Savenije (Klassieke Zaken 5-2020)