Rheinberger, Josef

De jacht naar minder bekend repertoire in bekend idioom heeft de laatste jaren regelmatig geleid tot waardevolle vondsten, zoals de pianomuziek van Rossini, de liederen van Alma Mahler en de kamermuziek van Julius Röntgen. Josef Rheinbergers pianotrio’s passen in deze categorie. Afgezien van de Cantilena uit de elfde orgelsonate, een evergreen die vroeger op het programma van een orgelconcert niet mocht ontbreken, is de muziek van Rheinberger nauwelijks tot onze tijd doorgedrongen. Maar ooit was hij een bekende componist, organist en conservatoriumleraar die in München les gaf aan een hele generatie componisten en musici waaronder Humperdinck en Furtwängler. Zijn stabiele privé-leven deed Brahms verzuchten: ‘De prettige huiselijke sfeer waarin U leeft klink zo duidelijk door [in de pianostukken op. 45], dat ik wel eens denk: wie zit daar eigenlijk achter?’ Te oordelen naar zijn vier pianotrio’s, gespeeld door het uitstekende zit er in ieder geval een groot vakman achter die onderhoudende muziek wist te schrijven waarin weliswaar geen grote levenskwesties worden aangesneden, maar waar in de beste delen de musiceervreugde vanaf spat (mijn favoriet is bijvoorbeeld het Scherzo uit het Eerste trio op. 34). De trio’s kwamen in 1992 uit op twee losse cd’s en zijn nu opnieuw uitgebracht, gebundeld in één box voor de halve prijs. Katja Reichenfeld