Holt, Simeon ten

Wat is dat toch met Canto Ostinato van Simeon ten Holt? Sinds de eerste uitvoering op 25 april 1979 is het werk, oorspronkelijk geschreven voor meerdere toetsinstrumenten, uitgegroeid tot een culthit die zijn weerga niet kent. Ligconcerten, nachtmarathons en vele bewerkingen voor een tot veel piano’s, marimba, harp, cello-octet, strijkorkest en meer zijn het gevolg daarvan. Het avontuurlijke Nederlandse Matangi Quartet zet nu hoog in met een bewerking voor strijkkwartet van de hand van Marijn van Prooijen. Volgens de liner notes bij de cd-registratie is Canto Ostinato in de strijkkwartetversie een waarlijke ‘broer of zus’ van ‘een van de grootste werken voor strijkkwartet’, Beethovens op. 131. Het kwartet vindt dit een werk dat, net als Canto Ostinato, ‘je de wereld om je heen doet vergeten en je tegelijkertijd meeneemt naar een nieuwe’. Gedurfd, maar begrijpelijk. Canto Ostinato klinkt dankzij vele keuzemogelijkheden anders dan ooit tevoren en biedt in deze versie niet alleen de hypnotiserende gelaagdheid in melodisch en ritmisch materiaal, maar ook de meeslepende rijkdom aan klankkleuren die het strijkkwartet nu eenmaal biedt. Het stuwende werk vergelijken met Beethovens op. 131 gaat wat ver, maar het kwartet werpt absoluut een enerverend nieuw licht op het magnum opus van Ten Holt.

Paul Janssen (Klassieke Zaken 1-2020)