Brahms, J. / Martucci, G.
Brahms: Two Sonatas for Cello and Piano - Martucci: Two Romances for Cello and Piano
3760195734797
| Componist | Brahms, J. / Martucci, G. |
| Titel | Brahms: Two Sonatas for Cello and Piano - Martucci: Two Romances for Cello and Piano |
| Artiest | Piovano, Luigi / Pappano, Antonio |
| Artikel nr. | 0000479A |
| EAN Code | 3760195734797 |
| Aantal CD's | 1 |
| Label | ARCANA |
| Releasedatum | 2020-10-01 |
| # | Titel & Artiest | Tijd |
|---|---|---|
| 1 | Romance for cello and piano in A minor, Op. 72 No. 1 — Luigi Piovano; Antonio Pappano | 002:52 |
| 2 | I. Allegro non troppo — Luigi Piovano; Antonio Pappano | 013:50 |
| 3 | II. Allegretto quasi Menuetto - Trio — LUIGI PIOVANO - ANTONIO PAPPANO | 005:07 |
| 4 | III. Allegro — LUIGI PIOVANO - ANTONIO PAPPANO | 006:17 |
| 5 | Romance for cello and piano in A major, Op. 72 No. 2 — Luigi Piovano; Antonio Pappano | 004:29 |
| 6 | I. Allegro vivace — Luigi Piovano; Antonio Pappano | 008:23 |
| 7 | II. Adagio affettuoso — LUIGI PIOVANO - ANTONIO PAPPANO | 006:48 |
| 8 | III. Allegro passionato (- Trio) — LUIGI PIOVANO - ANTONIO PAPPANO | 006:50 |
| 9 | IV. Allegro molto — LUIGI PIOVANO - ANTONIO PAPPANO | 004:37 |
Antonio Pappano is vooral bekend als dirigent, maar hij is de piano sinds zijn prille jeugd altijd trouw gebleven. Hij heeft weleens gezegd dat hij denkt als een pianist wanneer hij dirigeert en als een dirigent wanneer hij pianospeelt. Pappano is onder meer chef van het Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome. Daarin is Luigi Piovano de eerste solocellist. Samen maken ze al sinds jaar en dag kamermuziek, maar dit is pas hun eerste cd als duo. Hoe vertrouwd ze met elkaar zijn, is duidelijk te horen in de twee cellosonates van Brahms. Vooral de tweede profiteert van hun warmbloedig en zangerig musiceren, waarbij Pappano de pianopartij orkestraal opzet en de cellist hartstochtelijk steunt of hem fel van repliek dient. Bijzonder: de twee sonates wisselen af met de twee romances van Giuseppe Martucci, in Italië een grote naam, hier minder bekend. Toen de twee componisten elkaar in 1888 in Bologna ontmoetten, zou Martucci voor Brahms geknield hebben. Bij gebrek aan een gemeenschappelijke spreektaal zouden ze verder zingend met elkaar hebben gecommuniceerd. Wat daarvan ook waar mag zijn, de romances zijn innige, ‘cantabile’ salonmuziek, aangenaam om naar te luisteren in deze fijngevoelige uitvoeringen.
Eddie Vetter (Klassieke Zaken 6-2020)
