Ravel / Duparc

Met hun samenwerking in muziek van Debussy en Fauré hebben de dirigent Robin Ticciati en de mezzosopraan Magdalena Kozená de smaak te pakken gekregen. Nu richten ze hun pijlen op Ravel en Duparc onder het motto ‘Aimer et mourir’. Als de nieuwe chef-dirigent van het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin weet Ticciati de Berlijners weer te verleiden tot een subtiele Franse toets, deze keer in de tweede suite uit Daphnis et Chloé en in Ravels eigen orkestratie van de even opzwepende als verfijnde Valses nobles et sentimentales, die oorspronkelijk voor piano zijn gecomponeerd. Oosterburen die met een elegante zwier over de dansvloer wervelen en de gedachte oproepen aan ruisende zijde: om dit met zijn dirigeerstokje te bereiken mag Ticciati zich wel een tovenaar noemen. In de liederen van Duparc liggen de zaken anders. De kleurrijke orkestraties van Ravel vormen daar opnieuw een attractie van jewelste, maar het tempo wordt in L’invitation au voyage zozeer uitgerekt dat de roes van een brandend verlangen ver te zoeken is. Ook in Chanson triste en Phidylé koestert Kozená zich met haar fraaie stem behaaglijk in de sensuele orkestklank, maar de lome stemming gaat enigszins ten koste van de emotionele zeggingskracht.

Eddie Vetter (5-2018)

PORTRET

Natuurtalent Robin Ticciati
Hij was violist in het National Youth Orchestra of Great Britain, maar voelde al vroeg het dirigentenbloed door zijn aderen stromen: Robin Ticciati nam op vijftienjarige leeftijd de dirigeerstok ter hand, en kan inmiddels bogen op een twintigjarige carrière.

Juni 2005 - het was een bijzonder moment in het Teatro alla Scala in Milaan. Niet de vertrouwde veteraan Riccardo Muti dirigeerde, maar een jongeman met donkere krullen viel voor hem in. Met zijn 22 jaar was hij de jongste dirigent die ooit in die wereldberoemde orkestbak heeft gestaan. Met veel succes. Zijn naam: Robin Ticciati. Een Engelsman, maar met Italiaanse roots.

Zijn opa Niso Ticciati was in Rome een bekende componist, maar de jonge Ticciati is in Londen geboren en studeerde muziek in Cambridge. Hij was violist in het National Youth Orchestra of Great Britain, maar voelde al vroeg het dirigentenbloed door zijn aderen stromen. Hij was er niet voor opgeleid, maar... als wereldberoemde orkestleiders als Sir Colin Davis en Sir Simon Rattle je natuurtalent erkennen en bereid zijn je onder hun hoede te nemen, kun je je geen betere leerschool wensen.

Zo nam de vijftienjarige Robin de dirigeerstok ter hand en daarna ging het heel snel. Hij stichtte zijn eigen kamerorkest Aurora Orchestra dat zich toelegt op bijzonder repertoire. Nu, op zijn vijfendertigste, kan Ticciati al bogen op een twintigjarige carrière die hem steeds hoger naar de top heeft gebracht. Hij kreeg een dirigentenpost in het Zweedse Gävle, daarna bij het Scottish Chamber Orchestra en de Bamberger Symphoniker. In de seizoenen 2007- 2009 ging hij op tournee met de Glyndebourne Festival Opera. Dat beviel zo goed dat hij in 2014 zijn benoeming tot chef-dirigent van dat prestigieuze gezelschap op zak had.

Daarnaast is de charismatische Brit sinds in 2017 ook chef van een ander beroemd ensemble, het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin. Een orkest met een rijke geschiedenis: Ticciati mag de voetsporen drukken van klinkende namen als Ferenc Fricsay, Lorin Maazel, Riccardo Chailly, Vladimir Ashkenazy, Kent Nagano en Ingo Metzmacher.

Ticciati maakte op cd tot nu toe furore met muziek van Brahms, Dvorák en Schumann, maar hij heeft veel meer ijzers in het vuur. Met zijn nieuwe Duitse orkest kiest hij vol overtuiging voor Franse muziek. De eerste cd in 2017 was gewijd aan Debussy’s La Mer en vocale werken van Fauré.

Op dit succesvolle thema gaat hij in 2018 door, want onlangs kwam de tweede cd uit, met Ravel (daarop onder meer Daphnis et Chloé) en liederen van Duparc. Op beide cd’s is de bijzondere stem van Magdalena Kozená te horen.
Om te hebben!

Gerard Scheltens (6-2018)