Sjostakovitsj, D.

Tegenwoordig ziet men Sjostakovtisj' Achtste Symfonie (1943) als een van diens beste werken, maar zo is het niet altijd geweest. Zo klaagde Prokofjev destijds over de enorme lengte: 'Bij het luisteren moet men tegen vermoeidheid vechten'. Deze gereserveerde ontvangst had ongetwijfeld te maken met het enorme succes dat de Zevende Symfonie ten deel was gevallen. Zowel in Rusland als in het Westen was de populistische Zevende begroet als een symbool van de strijd tegen het nazisme. In de VS hoopte men op een herhaling van deze transatlantische triomf. Aan de radiostations heeft het niet gelegen: de uitzendingen van de Achtste moeten destijds zo'n 25 miljoen mensen hebben bereikt. Maar voor goedkoop succes was deze muziek kennelijk te tragisch en te beladen. Vermeende langdradigheid of niet: net als bij de vorige releases van deze LSO-reeks laat Rostropovitsj horen van een doelgerichte aanpak te houden, wat zowel de samenhang van het geheel als de expressie ten goede komt. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat Rostropovitsj oud genoeg is om zich de achtergronden van deze 'Guernica' te herinneren: het was zo rond de tijd van de première dat hij in Moskou tot het Conservatorium toetrad om ondermeer compositie bij Sjostakovitsj te studeren.