Bruckner, A.

Bruckner en Haitink. Het is zo’n beproefde combinatie dat de eredirigent van het Concertgebouworkest bijna jaarlijks met een Bruckner-symfonie naar Amsterdam komt. Afgelopen februari liet hij voor de vijfentwintigste keer zijn visie op de Achtste symfonie horen, die door het huislabel van het orkest op twee sacd’s is gezet. Haitink behoort tot het type dirigent dat met het klimmen der jaren voor bedachtzamere tempi kiest. De symfonie duurt nu 86 minuten; in 1969, het jaar waarin Philips zijn eerste opname van het werk uitbracht, kon hij met 74 minuten toe. Vooral in de contemplatieve bladzijden speelt Haitink zijn sterkste troeven uit. Weinig dirigenten weten in een Bruckner-adagio de spanning zo evenwichtig te doseren en de strijkers zo fraai te laten opgloeien. Ook verrast hij met prachtig uitgewerkte details; beluister het serene samenspel tussen de hoorn en de harpen in het scherzo. Waar de krachten van het licht en het duister een epische strijd aangaan, in de verontrustende hoekdelen, wens je soms liever het vuur en urgentie van zijn vroege opname, dan de innerlijke kalmte van nu. De technici van Polyhymnia, die ook tekenen voor de sacd’s van Pentatone, hebben de orkestklank en de ambiance van de Grote Zaal overtuigend vastgelegd.