Zwaag, Wim
2007-03-07 10:01:45
Voor de muziek van Wim Zwaag heb ik sympathie. Het is muziek zoals die de gehele twintigste eeuw geschreven had kunnen zijn, ware het niet dat alles zich toen zo pijlsnel moest ontwikkelen. Muziek als die van Zwaag (1960) noemen we gemakshalve ‘behoudend’.Tonaal, toegankelijk, instrumenten worden idiomatisch gebruikt, het orkest klinkt als een klok. Je hoort wel ‘s wat Prokofjev en Ravel maar hun werk was met dezelfde deugden behept dus dat geeft niet. Ik genoot van Zwaags Klarinetconcert, met virtuoze lijnen, een jiddische toets en met een uitstekend benut symfonieorkest. In zijn Pianokwartet vielen helderheid, eenvoud en een Sjostakovitsj-achtige uitwerking op. En ik hoorde in al zijn partituren tevreden muzikanten: deze muziek daagt uit tot heerlijk musiceren. De 4-cd box bevat helaas één grote misser. In de Variaties over een thema van Mozart gaat Zwaag aan de zwier met iets waar je niet aan moet komen. Tot m’n verbazing, ontsteltenis eigenlijk, blijkt het thema de kwetsbare Introitus van Mozarts Requiem te zijn. De hele Introitus maar liefst. Waar gewoonlijk het koor invalt, komt Zwaag met een soort pianotranscriptie van de koorpartij. Het is smakeloos. Bovendien ontaardt de compositie in een soort Rachmaninov-achtige soep, een opmerkelijk muzikaal samengaan dat Mozart noch Rachmaninov recht doet. Maar goed, één uitglijder mag best tussen zoveel moois dat denk ik op een grote schare luisteraars kan rekenen.
Stephen Westra
orkestwerken en kamermuziek
Nürnberger Symphoniker en anderen
DRC 061001/05 / 4SACD
