2007-07-31 14:50:56
De tragiek van Lex van Delden is dat er rond de jaren zeventig een grotendeels eenzijdige focus kwam op de atonaliteit. Van Deldens authentieke, tonale stijl kreeg daardoor amper aandacht. Het huidige muzikale klimaat is opener en tonaliteit is niet meer per definitie een dubieuze vorm van conservatisme. Alle reden voor het Utrecht string quartet zijn werk op cd te zetten. Het Derde kwartet, waarmee de cd opent, is geïnspireerd door vier schilderijen van Willink. Het laat horen hoe sonoor de klank van het ensemble is en hoe energiek en afwisselend zijn muzikaliteit. Het serene, klagende derde deel vol verfijnde polyfonie contrasteert sterk met het laatste deel: een dansachtige beweging vol scherp getimede accenten. Het eerste deel van het Tweede kwartet is een canonisch vlechtwerk dat steeds helder en mooi van toon blijft. Van Delden nadert hier de sombere kamermuziektaal van Sjostakovitsj. In het laatste stuk wordt het instrumentarium uitgebreid met de contrabas van Quirijn van Regteren Altena. Het slotdeel van dit tweeluik is een schrijnende, langzame passacaglia waarin, maar dat geldt voor alle werken, de onderlinge communicatie uitstekend is. Interessant zijn de toelichtingen die Van Delden jr. schreef. Ze geven naast technisch-compositorische informatie ook een discrete kijk op het vaak moeilijke, gekwelde leven van de componist.http://www.utrechtstringquartet.com