Te Kanawa, Kiri

2006-10-06 12:51:37

Afscheid van Kiri

Kiri Te Kanawa is bezig met haar afscheidstournee. In Nederland doet ze het Haagse Festival Classique aan en wordt ze bij die gelegenheid geëerd met de Edison Oeuvreprijs. Paul Janssen schrijft haar een persoonlijke brief.

Lieve Kiri,

Ik schreef je al eerder op deze plek. Toen vertelde ik eerlijk van de haatliefdeverhouding die ik met je had. Uiteindelijk vroeg ik om een foto van je uit de tijd dat je een jaar of dertig was. En ik moet zeggen: je hebt mij verrast. Niet alleen met het feit dat je inderdaad een foto gestuurd hebt, maar ook met de pure schoonheid ervan. Natuurlijk, de foto was altijd al bekend, hij staat immers gewoon op pagina 12 van het cd-boekje bij de dubbel-cd The very best of Kiri Te Kanawa die EMI nu opnieuw onder de aandacht brengt. Toch ben ik erg blij met het haar dat zo los langs je gezicht valt, met de lijn van je profiel dat zo mooi uitkomt, met die enorme concentratie in je ogen, met alles eigenlijk. Daarom vind ik het ook zo jammer dat je aangekondigd hebt te gaan stoppen met optreden. Net nu de liefde tussen ons eindelijk opbloeit.
Op 12 juni mag je aan het begin van het Festival Classique een terechte Oeuvreprijs Edison Klassiek in ontvangst nemen en op 15 juni geef je met pianist Julian Reynolds je laatste concert in Nederland. Stoer vind ik het wel om gewoon te stoppen op een moment dat iedereen nog lyrisch over je stem is.
Stoer vind ik het ook dat je niet gaat voor makkelijke successen. Scarlatti, Händel, Vivaldi, Liszt, Guastavino, de componisten die op het programma staan komen niet eens voor op de genoemde dubbel-cd. Op vergelijkbare wijze nam je vier jaar geleden ook al afscheid van het operapodium. Geen Contessa, waarmee je in 1971 je veelbesproken debuut maakte in Covent Garden, geen Marschallin, waarmee je liet horen dat je ook in het Duitse repertoire kon stralen als geen ander, nee, je zong Samuel Barbers nog altijd onderschatte Vanessa!
We hadden kunnen weten dat je niet voor de gebaande paden zou kiezen. Je was immers een van de eerste grote zangeressen die zonder enig probleem zowel de klassieke als de zogenaamde lichtere muziek een warm hart toedroeg. Leonard Bernstein jubelt nog steeds in de muzikantenhemel omdat jij zijn West Side Story het benodigde cachet gaf. Bovendien heb je heel wat musicalgrootheden uit de eerste helft van de twintigste eeuw bijzonder gelukkig gemaakt. Gershwin, Porter, Kern, Berlin… ik snap dat de tweede cd van The very best of… geheel aan dit voor jou zo belangrijke repertoire gewijd is. Je zingt het ook met zo’n natuurlijkheid, zo’n vanzelfsprekendheid dat niemand er om heen kan. Het is in dit repertoire dat je misschien wel het meeste profijt hebt van de popzangeres die je ooit in Nieuw-Zeeland was.
Voor mij ben je inmiddels een demonstratiemodel geworden. Geen onderscheid tussen klassiek en niet-klassiek, maar louter onderscheid tussen goede en slechte muziek. Als er één zangeres dat credo heeft beleden ben jij het wel. Ik heb alleen nog altijd mijn twijfels bij die plaat met de Maorisongs, nota bene de muziek van je eigen wortels. Nooit heb ik begrepen waarom je juist bij deze muziek zulke commerciële arrangementen toeliet.
Het zij zo. Het is je mede dankzij die prachtige foto al lang vergeven. En als ik je mijn favoriete Portersong Ev’ry time we say goodbye hoor zingen, huil ik dikke tranen en kan ik alleen maar hopen dat je snel weer op het podium terugkomt.
Je komt niet terug, je stopt. Neem daarom mijn denkbeeldige roos vast als blijk van eeuwigdurende waardering en ken mijn hoop dat we snel eens bij kunnen praten onder het genot van een goed glas wijn.
Tot die tijd koester ik je cd’s. Dat is immers alles dat er overblijft van zo’n veertig jaar musiceren op het allerhoogste niveau.

Liefs,
Paul Janssen

The very best of Kiri Te Kanawa
EMI 7243 5 85111 2 3 / 2 CD

(foto: John Swannell)

http://www.nzhistory.net.nz/media/video/kiri-te-kanawa

Relevante recensies