Spanjaard, Ed
2009-12-13 20:16:05
Ed Spanjaard en Bart Visman schreeuwen om aandachtGouden Rheingold bij de Reisopera. Ed Spanjaard heeft wonderen verricht met het Orkest van het Oosten. Een overweldigende prestatie van het orkest en vooral van een musicus die de eest onderschatte dirigent van Nederland moet worden genoemd. Wat Ed Spanjaard doet, is verbazingwekkend en imponerend in spanningsopbouw, helderheid, dramatiek en controle.
Door Hans Heg
Het is maar een kleine bloemlezing uit de vele loftuitingen die hij onlangs over zich heen kreeg na de gedenkwaardige première van Wagners Rheingold in Enschede. Een geweldige prestatie van de Nationale Reisopera. Het deed me even denken aan het officiële debuut van Spanjaard als gastdirigent bij het Concertgebouworkest, waar hij ooit een tijdje assistent-dirigent was. Daarvoor moet ik terug in mijn geheugen naar 2001. Spanjaard nam op korte termijn een gecompliceerd programma met moderne muziek over van Gerd Albrecht. Hij deed dat opvallend goed, vol overtuigingskracht.
Ook toen heb ik me er in mijn laatste recensie voor de Volkskrant - pensioen! - al over verbaasd hoe het toch mogelijk is dat zó’n bekwame en veelzijdige dirigent zó weinig op de voorgrond treedt. Hij is inmiddels 60 en waarschijnlijk veel te aardig en te bescheiden om heel brutaal een prominente plaats op de podia op te eisen. Maar die verdient hij wel, gehoord zijn brede muzikale horizon en vakmanschap.
Naast zijn langdurige verbintenis met het Nieuw Ensemble, dat voornamelijk eigentijdse muziek speelt, is Spanjaard immers ook chef van het Limburgs Symfonie Orkest. Met dit orkest maakte hij de afgelopen jaren al een paar mooie cd’s. Een Wagnerschijf met Charlotte Margiono in de Wesendoncklieder en, de allermooiste, een Fauré-cd waarop het onvolprezen Nederlands Kamerkoor met het LSO het Requiem plus een aantal korte werken van Fauré zingt. Een bestseller in de catalogus van PentaTone, die tijdelijk goedkoper verkrijgbaar is in de actie Aangenaam Klassiek. Een must!
En kijk: opeens is er weer een bijzondere uitgave uit Limburg met Spanjaard. De plaatpremière van de liederencyclus Sables, Oxygène van Bart Visman op teksten van Saskia Macris. Bart Visman? Wiens stem wel eens in het programma Diskotabel is te horen? De man die zulke prachtige arrangementen maakte van Poulenc (Les Mamelles de Tirésias), Haydn (Die Schöpfung) en Verdi (Macbeth)? Ja, die Visman. Een volbloed romanticus, die te oordelen naar Sables, Oxygène, een meesterwerk, meer houdt van Ravel, en met name diens Shéhérazade, dan van Rihm. En die in zijn koorwerk New Heaven! de Engelse koortraditie moeiteloos in ere houdt.
In deze twee opmerkelijke composities volgt Visman zonder meer zijn hart. En dan is hij op zijn best. Luister maar eens naar het verschil tussen zijn nogal geforceerd ‘moderne’ Septet en de twee andere werken op de Etcetera-cd. Hij is een tovenaar als het gaat om klankpracht en orkestrale kleuren. Daarom is mijn advies aan iedereen die oren aan zijn hoofd heeft: waag eens een gokje met Bart en Ed. En natuurlijk ook met sopraan Barbara Hannigan in Sables, Oxygène en niet te vergeten met dat verrukkelijke mannenkoor The Gents van Peter Dijkstra in New Heaven! Allemaal hemelse verrassingen.
Gabriel Fauré
Requiem plus aanvulling
Christiane Oelze, Harry Peeters, Nederlands Kamerkoor, Limburgs Symfonie Orkest o.l.v. Ed Spanjaard
PENTATONE PTC 5186 020 (aanbieding Aangenaam Klassiek)
