Say, Fazil
2007-07-22 14:02:25
‘Muziek wordt hier een geheim innig verhaal, dat zonder woorden altijd iets vertelt,’ aldus de pianist in een kleine toelichting bij de opname. Deze uitspraak is, waar het de sonates van Haydn betreft, goed te volgen. Met veel oog voor het grillige, verrassende detail ontstaat er in alle sonatedelen een abstracte geschiedenis waarin bijvoorbeeld, en ik citeer weer de pianist: ‘…dromen, dieren, de natuur, de dag, de nacht en kinderen in een tuin’, te horen zijn. Maar de parafraserende woorden zijn natuurlijk één kant van de zaak. Er moet ook gewoon goed pianogespeeld worden, en dat gebeurt. Luister naar het verrukkelijke menuet uit de 43ste sonate waarin in het trio het tempo ineens, zeer eigenzinnig, presto wordt, en waarin Says verfijnde toucher betovert. In het eerste deel van de 35ste sonate in C verrast de pianist met ongebruikelijke versieringen en een geïmproviseerde kleine cadens aan het einde van de doorwerking. De straffe motoriek van het genoemde deel verzandt nooit in onduidelijkheid of slordig spel. De andere sonates worden met evenveel ‘epische’ verve gespeeld. Toch moet ik ook een waarschuwing afgeven bij deze cd. Fazil Say zingt bij tijd en wijle goed hoorbaar à la Glenn Gould mee met zijn Haydnspel. Daar moet je tegen kunnen. Het heeft mij overigens, bij zoveel moois, niet in de geringste mate gestoord.Willem Veldhuizen
Joseph Haydn
pianosonates Hob. XVI nrs. 10, 31, 35, 37, 43
Fazil Say
Naïve V 5070
