Saluzzi, Dino
2007-07-14 18:52:07
Twee musici uit verschillende hoeken van de muziek die de handen ineenslaan, het is altijd spannend wat dat oplevert. De Argentijnse bandeonist Dino Saluzzi kreeg zijn muzikale scholing van zijn vader en van straatmuzikanten. Anja Lechner is een klassiek getrainde celliste die in haar jeugd vooral werd omringd door met name klanken van Schubert en Bach. Voeg beide artiesten samen en je krijgt een interessante mix van Argentijnse en Westerse melancholie. De meeste van de werken op Ojos Negros gonzen van weemoed. Het is niet het opzwepende van de tango maar juist het nostalgische aspect dat Dino Saluzzi in zijn composities benadrukt. En juist daarin kunnen een bandoneon en de zangerige, warme celloklank elkaar goed vinden. Aan de meeste stukken liggen jeugdimpressies van Saluzzi ten grondslag. Een portret van zijn vader, een vroege religieuze ervaring, de gang van ossenkarren door de uitgestrekte Argentijnse pampa’s. Maar wat is het muzikaal resultaat? Een Westerse vorm van de tango? Het is moeilijk te zeggen. Klassiek en tango komen op een natuurlijke manier samen, zonder dat het geforceerd klinkt. Wat Saluzzi betreft hoef je zijn muziek niet in een vakje te plaatsen: ‘Ik maak gewoon muziek. Je wordt erdoor geraakt of niet. Daar gaat het om.’Marina van Dijke
Saluzzi, Greco
Ojos Negros
Dino Saluzzi, Anja Lechner
ECM 1991 170 9757
