Royal Ballet
2008-02-25 16:58:09
Léo Delibes is vooral bekend van de balletmuziek voor ‘Coppélia’. Bijna vergeten is ‘Sylvia’ uit 1876, hoewel Tsjaikovski zijn eigen ‘Zwanenmeer’ armoe troef vond in vergelijking met Delibes’ rijke partituur en als hij moest kiezen, hij zonder aarzelen ‘Sylvia’ zou prefereren boven Wagners ‘Ring’. De originele choreografie is verloren gegaan, maar de versie van Frederick Ashton uit 1952 is onlangs weer opgedoken bij het Royal Ballet. Het is een fraai staaltje van Britse neoromantiek. Ashton verstond nog de kunst om een verhaal in dans te vertellen. De herder Aminta ziet de nimf Sylvia dansen en wordt verliefd op haar, maar zij voelt zich betrapt. Als dienares van de jachtgodin Diana treft ze hem met haar pijl. Dan richt de liefdesgod Eros zijn pijlen op haar en valt zij voor de gedode herder. De jager Orion kidnapt haar, zij ontsnapt en Eros verenigt de twee gelieven in een stralende pas de deux.Darcey Bussell, die onlangs haar carrière heeft beëindigd, overtuigt in de wonderlijke transformatie van amazone naar tedere minnares. Roberto Bolle is een jongensachtige Aminta met soepele techniek. Thiago Soares laat er als Orion geen misverstand over bestaan wie de schurk is in deze hyperromantische maar niet suikerzoete voorstelling, met inderdaad betoverende muziek en het Royal Ballet in topvorm.Eddie Vetter
Sylvia
The Royal Ballet. Choreografie: Frederick Ashton.
Opus Arte 0986D
http://info.royaloperahouse.org/ballet/index.cfm
