Rousseau, Ralph
2006-03-10 17:28:34
De zingende gamba van Ralph RousseauDe viola da gamba was in de zeventiende eeuw even populair als de gitaar nu. De Nederlandse gambaspeler Ralph Rousseau laat dit oude instrument op zijn cd ‘Chansons d’amour’ eigentijds zingen met muziek van Marin Marais tot Jacques Brel.
door Cornell Evers
Wie kent niet het nummer ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld? Met name het refrein kan menigeen zo meezingen: ‘En langs het tuinpad van mijn vader, zag ik de hoge bomen staan, ik was een kind en wist niet beter, dan dat het nooit voorbij zou gaan.’ Oorspronkelijk van de Franse chansonnier Jean Ferrat (‘La montagne’) werd het lied in de vertaling van Friso Wiegersma een enorme hit en ging het min of meer tot het Nederlandse culturele erfgoed horen. Het is een van de ‘Chansons d’amour’ die de Nederlandse gambist Ralph Rousseau heeft gebruikt om te laten horen dat met de uit de oude muziek bekende viola da gamba heel goed muziek van nu kan worden gespeeld. Hij wordt hierin instrumentaal bijgestaan door het Matangi strijkkwartet en de jazzcontrabassist Hein van de Geyn.
Hoewel Ralph Rousseau tegenwoordig geldt als een groot pleitbezorger van het instrument, was de viola da gamba, de tenor van de familie van de gamba (knieviool), niet zijn eerste liefde. Ralph Meulenbroeks (zijn echte naam) studeerde contrabas bij Henk Guldemond. Nadat hij zijn conservatoriumdiploma cum laude had behaald, speelde hij in het Koninklijk Concertgebouworkest. Daar werkte hij met dirigenten als Bernard Haitink, Riccardo Chailly, Sir Georg Solti en Nikolaus Harnoncourt, gaf daarnaast ook solorecitals en speelde in allerlei bands jazz-, pop- en rockmuziek. Een veelzijdig musicus dus, die pas in 1996 de viola da gamba leerde kennen. Maar toen was het ook meteen raak. Voor Ralph Rousseau (zoals hij zich tegenwoordig, naar zijn moeder, noemt) is de viola da gamba het ideale instrument voor een zuivere muziekervaring. Hij is een veelgevraagd gambaspeler, onder andere bij uitvoeringen van de passies en cantates van Bach. Verder nam hij drie alom gewaardeerde solo- cd’s op. En nu ligt er ‘Chansons d’amour’.
Hein van de Geyn noemt Rousseau een muzikale broer. Dat heeft niet alleen te maken met het basverleden van de gambist. Beide muzikanten zoeken het muzikale avontuur en streven daarbij naar diepgang en kwaliteit. Als Rousseau ‘zingt’, vlecht Van de Geyn met zijn verfijnde basgeluid en met de strijkers van het Matangi strijkkwartet de instrumentale bedding. Die is van een tijdloze en natuurlijke schoonheid, alsof bas, strijkkwartet en viola da gamba voor elkaar zijn geschapen. Maar de bassist is ook geregeld de ‘duo-zanger’ naast de gambaspeler.
‘Chansons d’amour’ begint met het gedragen ‘Cent mille chansons’ van Michel Magne dat een grote hit was van de Frans-Marokaanse zangeres Frida Boccara, gevolgd door ‘Air’ van de zeventiende-eeuwse componist Louis de Caix d’Hervelois en het eerder genoemde ‘La montagne’ van Jean Ferrat. Componist en gambaspeler Marin Marais (1656-1728) is vertegenwoordigd met ‘La guitare’ en ‘Le badinage’. Verder klinken onder andere het vooral door Edith Piaf groot gemaakte (en momenteel in de theaters door Liesbeth List gezongen) ‘La vie en rose’ van Louis Guglielmi, Jacques Brels ‘Ne me quitte pas’ en van Michel Legrand ‘Les moulins de mon coeur’. Dit laatste nummer is bij popliefhebbers bekend als ‘The windmills of your mind’ van Dusty Springfield. Veertien juweeltjes ‘zingen’ Rousseau en zijn band op hun tour de chant en sluiten deze af met een hitsig ‘Pour un flirt’. Maar ‘Chansons d’amour’ is meer dan een flirt. Dit is ware en diepe liefde.
Chansons d’amour
Ralph Rousseau, Hein van de Geyn, Matangi String Quartet
Challenge Classics CC72305
