2006-12-04 11:05:01
Voor deze cd, die twee soundtracks bevat bij films van Werner Herzog, lijkt de term ‘sui generis’ te zijn uitgevonden. De Nederlandse cellist Ernst Reijseger heeft, als voornaamste componist en arrangeur, een aantal ‘soundscapes’ gemaakt, waarin zijn eigen, vaak vervormde instrument verweven is met zang van de Voches de Sardinna (Tenore e Cuncordu de Orosei), een groep van vijf mannen die de oeroude polyfone samenzang uit Sardinië beoefent, en met vocalen van de Senegalees Mola Sylla, die tevens de mbira (duimpiano) en de xalam (een Afrikaanse luit) bespeelt. Het zou niet mogen werken, maar dat doet het toch, het is zelfs prachtig en bij wijlen diep ontroerend. De melodieën, geregeld ontleend aan liturgische stukken – een Kyrie, een Sanctus – krijgen door de harmonieën van de Voches iets van rauwe madrigalen; de lijnen zijn zo strak tegen elkaar aan geplaatst dat de boventonen af en toe een spookachtige zesde stem vormen. En Sylla’s gepassioneerde uithalen snijden door de ziel. Het geheel wordt nog wat onwerkelijker gemaakt door samples, van geluiden uit dehttp://www.ejn.it/mus/reijseger.htm