2007-07-22 14:48:42
Sinds de tenor Mark Padmore in de vroege jaren ’90 ontdekt is door dirigenten als William Christie en Philippe Herreweghe, heeft hij aan heel wat internationale oude-muziekproducties meegewerkt. Op meer dan vijftig cd’s prijkt zijn naam en intussen geeft hij ook steeds meer recitals. Reden voor Harmonia Mundi France om hem maar eens in een puur Engelse context voor het voetlicht te halen. Met Andrew Manze als dirigent, zodat het gegarandeerd een feestje wordt. Padmore blijkt in staat om binnen een paar minuten de wisselende emoties van Händels aria’s en recitatieven uit te beelden en daarmee levensechte personages neer te zetten. Die grote tenorrollen, hij laat ze allemaal langskomen – Bajazet, Samson, Grimoaldo, Jephta – en wij horen hen strijden met hun persoonlijke trots, emotioneel eigenbelang, politieke ambities en seksuele lusten. Elk afkomstig uit een ander drama, hebben zij op zich niets met elkaar te maken, maar ze bestaan allemaal in Padmores geest. En hij zingt ze aaneen tot een nieuw personage dat aan het slot, in de titelsong ‘As steals the morn’ met sopraan Lucy Crowe, de belichaming wordt van de Engelse verlichtingsidealen waarvan Händel de muzikale spreekbuis was. Over diepzinnig programmeren gesproken.