2006-12-04 10:56:52
Meer nog dan zijn collega’s en tijdgenoten John McLaughlin en John Scofield heeft jazzgitarist Al Di Meola altijd veel rock in zijn jazzgitaar gestopt. Na jarenlang hoofdzakelijk akoestisch te hebben gespeeld, is hij met zijn nieuwe album Consequence of chaos weer terug bij zijn eerste liefde, de elektrische gitaar. Samen met oude vrienden als drummer Steve Gadd en pianist Chick Corea, met wie hij in de jaren zeventig de jazzrock naar een hoger plan tilde, trapt hij af en toe flink het gaspedaal in. Vooral in Tao en Red Moon gaat de band als een razende tekeer. Daar staat tegenover het verstilde akoestische duet met Chick Corea Cry for you. Al Di Meola is een man van uitersten. Hij laveert tussen tederheid en bruut geweld, tussen compositorische ambachtelijkheid en moderne studiofoefjes. Luister maar eens naar het openingsnummer San Marco (moderna): daar zit een straffe beat onder. Al Di Meola is een van die gitaristen die een vlekkeloze techniek koppelen aan een enorm expressief vermogen. Als een echte Italiaan draagt hij het hart op de tong. Het contrapuntisch complexe Turquoise en het al even indrukwekkende Tempest vormen naar eigen zeggen een vingerwijzing naar Di Meola’s toekomstmuziek.http://www.aldimeola.com/neu/index.php