Juilliard String Quartet
2007-02-20 21:42:42
Dit is voor zover ik weet de eerste cd van het gerenommeerde Amerikaanse Juilliard String Quartet sinds vele jaren. Wat ook de oorzaak van de jarenlange afwezigheid in de studio geweest mag zijn, feit is dat het kwartet wezenlijk anders speelt dan vijftien en zeker dan dertig jaar geleden. Verdwenen is de krachtige, zelfverzekerde aanpak die soms neigde naar het krasse en minder verfijnde. Nieuw is de lichtheid, vriendelijkheid en soms zelfs voorzichtigheid. Is de oorzaak wellicht de samenwerking met de pianist Yefim Bronfman, die immers een enigszins vergelijkbare ontwikkeling heeft doorgemaakt: van een hang naar vandik-hout-zaagt-men-planken tot een grotere subtiliteit en souplesse? De nieuwe toon is al duidelijk in de oudste opnamen (uit 1999 en 2000) van het Derde strijkkwartet en het Pianokwintet van Sjostakovitsj waarin de componist nog dicht staat bij een stereotiep neoclassicisme. Beide werken klinken minder strak en ongenadig dan bij het Borodin Kwartet, maar krijgen wel de vereiste onderhuidse spanning. De laatste twee kwartetten van de Rus (vastgelegd in 2000 en 2006) krijgen van de Amerikanen de vereiste tragiek maar zonder nadrukkelijk pathos. ‘Het oude Juilliard’ herkent men aan de hang naar groots drama in een klassieke context. Die houding is bij de vertolking van Sjostakovitsj’ strijkkwartetten zeer welkom.
Emanuel Overbeeke (2006)
http://www.juilliardstringquartet.org
