Joris, Bert

2007-03-07 11:06:32

Schilderen met muziek: in de tijd van zwaar versterkte jazz is deze kunst bijna uitgestorven. Een componist als Grofé schreef in de jaren twintig en dertig symfonische composities voor bandleiders als Paul Whiteman die de laatste jaren, mede dankzij onze Beau Hunks en het Metropole Orkest, opnieuw tot leven zijn gewekt. In deze traditie moet het werk van de Belgische componist Bert Joris worden geplaatst. Onder leiding van de dirigent Daniele Callegari brengen het Brussels Jazz Orchestra en het Royal Flemish Philharmonic (ja, deze cd moet ook in het buitenland verkocht worden) de bijna figuratieve stukken van Joris met power en raffinement. Waar Grofé zijn stukken met dik aangezette lijnen schetst, kiest Joris voor subtiele accenten. Hoewel Callegari het vast niet met me eens is, valt mij op dat de doorgaans door Herreweghe gedirigeerde musici van deFilharmonie vooral op de achtergrond worden gehouden. Een wisselwerking tussen jazzorkest en deFilharmonie is er niet: de Brusselaren mogen excelleren, de klassieke jongens en meiden moeten het met de kruimels doen. Vergelijk het met de samenwerking van Miles Davis en Gil Evans in de jaren vijftig met symfonieorkest: ook toen stonden de jazzmannen in de schijnwerper. Kortom, een dialoog is er niet echt, maar dat maakt deze ‘dangerous liaison’ niet minder spannend. Dit is een geweldig album.

Eric van ’t Groenewout

Brussels Jazz Orchestra
Dangerous Liaison
Dom 2910 900 SP

http://www.muziekcentrum.be/cdb/details/organisation.asp?id=29283&g=2