Heinrich, Susanne
2008-04-07 21:38:03
In de 18e eeuw werd de viola da gamba, een celloachtig instrument met zes snaren en een melancholische klank, als verouderd beschouwd en overwegend nog gebruikt als continuoversterking. Tegenwoordig geniet het instrument vooral bekendheid via de sonates een tweetal aria’s uit de passies van Bach. De Duitse componist Carl Friedrich Abel (1723-1787), afkomstig uit een familie die de traditie van deze ‘beenviool’ in ere hield, gold als de meest virtuoze gambaspeler van zijn generatie. In die hoedanigheid wist hij zelfs tijdens zijn verblijf in Engeland een ware gambaopleving te ontketenen en een gevarieerd oeuvre te componeren. Dat bestond uit concerten (helaas verloren gegaan), sonates met basso continuo en solostukken. Gambaspeelster Susanne Heinrich, die het vak leerde bij niemand minder dan Wieland Kuijken, nam voor Hyperion van de laatstgenoemde groep 24 werken op. En dat doet ze voorbeeldig, met veel gevoel voor detail en stemming. De stukken vormen een interessante mengeling van barok en klassiek. Neem nu de meeslepende adagio’s die door hun harmonieën en vormen gerelateerd zijn aan de ‘empfindsame’ stijl terwijl zij qua sfeer herinneren aan Abels leermeester Bach. Mooi dat door deze opname vergeten muziek onder de aandacht blijft en ook nog eens prachtig wordt uitgevoerd. Klasse!Frans Jansen
Carl Friedrich Abel
Mr. Abel’s fine airs (24 solowerken voor viola da gamba)
Susanne Heinrich
Hyperion CDA 67628
http://www.susanneheinrich.co.uk
